Waarom mindfulness
Vaak is onze gebruikelijke houding: (be)oordelen en van daaruit handelen. We reageren dan vanuit onze 'automatische piloot'.
Dit gebeurt vaak onbewust als ons brein een verschil constateert tussen onze huidige en de gewenste situatie, als we niet hebben wat we willen.
Meestal is dit een reactie bij onaangename gevoelens. We zoeken naar een verklaring en een oplossing om het vervelende gevoel te laten verdwijnen.
Zo wordt het denken vaak gepolariseerd tussen enerzijds meer willen van wat plezierig is en anderzijds het willen vermijden wat onplezierig is.
Dit lijdt vaak tot pijn en lijden, temeer wanneer dit meer willen leidt tot gehechtheid en dit minder willen tot vermijding, afkeer of aversie.
We raken in de zogeheten doe-stand en die verdwijnt pas als er een oplossing is gevonden of omdat andere zaken onze aandacht opeisen.
Bij Mindfulness cultiveren we de zijn-stand, die zich kenmerkt door toelaten, accepteren, niet-streven en begrijpen op basis van directe ervaring.
Het 'symptoom' waarop men zich richt in de mindfulness training is simpelweg het lijden. Ieder levend wezen krijgt in zijn of haar leven te maken met lijden.
Mindfulness is helpend bij zowel het omgaan met dit universele lijden alsook met meer specifieke vormen van lijden als psychische en lichamelijke ziektes.
Geen enkele toestand, ook al is deze plezierig, kan altijd blijven bestaan. Dit gegeven is al een vorm van lijden. Onplezierige ervaringen zijn niet te vermijden.
Meestal zijn we geconditioneerd om ongemak te vermijden en plezierige ervaringen te zoeken, echter dit streven brengt per definitie onvoldaan gevoel over het leven met zich mee.
Het verbreden van het veld van gewaarzijn in meditatie, kan het leven met chronische pijn verrijken.
De aandacht focussen kan dienstig zijn bij ruminerend denken, bij depressie en angst.
Mindfulness is bijzonder efficiënt bij stressgerelateerde klachten en aandoeningen.